5.Gün: "Kuşkonmaz"

Selam!

Hava bugün ne rüzgarlıydı be!...yani hani insanın kanı dondu denir ya, bak hadi onu geçtim. G..tümün donmasını da geçtim, damarlarımda bir ara ağrı hissettiğimi hatırlıyorum!! Noooluyoruz ya?! Bremen'in Mayıs'ın sonunda bile olsak bu soğuk havalarına iki senedir hala alışamadım (o değil de, ne ara 2 sene oldu ya....?) 

Ofise gelmeden birkaç bir yere daha uğramam gerekiyordu, yolumun üstünde meydanda Starbucks vardı, hayatımda hiç yapmadığım birşey yapıp ofise gitmeden kahve dükkanından kahvemi alıp gitmek ve Tom Hanks/Meg Ryan filmi - You've Got Mail'deki o sahneyi canlandırmak istedim. "Non-Fat - Decaf - Cappucino!" Ama havanın azizliği (bu lafın da acayip hastasıyım!) 'Emrecim sen gel otur şöyle kenara, adam gibi kahveni iç, sonra ilerle, hadi canım benim' dedirtti :)

Non-Fat (yağsız) ve Decaf (kafeinsiz) aslında bilinçaltında ne kadar zayıf bir kahve çeşidi gibi dursa da, başlangıçta tadı bir anlam ifade etmese de, yılların bünyemde yarattığı kahve tutkunluğu beni bu tadı da sevmeye yönlendirdi resmen :) Nescafe'nin mavi kapaklı kafeinsiz kahvesi gerçekten birşey ifade etmiyor, bunda belki hemfikir olabiliriz evet, ama işin içerisine non-fat süt girince decaf kahvenin tadını başka güzel şekilde değiştiriyor, kahve içerken sadece salt bir kahve değil, gerçekten kaliteli bir kahve içtiğinizi hissedebiliyorsunuz. Birkaç seneye kadar her gün yaklaşık 13 tane espresso içip kafayı bulurken içtiğim şeyin kahvenin dışında "kötü herşey" olduğunu düşünen bir bünyenin bu tarz hissedebilmesi değişik tabii. onun yorumu hakkında tartışırız bir ara ;)

herşeye rağmen sabahları Bremen pek de fena değil hani ;)

Sabah kareli gömlek (!) kazak (!) ve normal bir mont giyerek, bere takarak evden çıkmama rağmen (evet. bugün 22 mayıs. Istanbul'da insanlar t-shirtle dolaşırken burada bere takılıyor hala...) ofise giderken çok zorlandım, ve fırının sıcak olmasını bekleyerek geçen 15 dakikalık tren yolculuğundan sonra o uzun, kasvetli ve Arnavut kaldırımlı yoldan hızlıca yürüyerek kendimi attım sıcacık fırına! :)  Bu her sabah gittiğim yere fırın demek istemiyorum aslında, ama Almanca "Baeckerei" kelimenin tam anlamı ile ekmek fırını gibi birşey oluyor. Kulağa çok ters gelse de böyle :) Hoş, fırın olmasına rağmen ekmekten başka herşey, tatlı, tuzlu, etli/tavuklu yemekler, 9-10 çeşitli malzemeden hazırlayabildikleri salata, her türlü minik ekmeği düzenleme stilleri (Eierbrötchen = Yumurtalı Sandviç, ki yumurta hiç sevmem, Kaesebrötchen=Peynirli/Biberli/salatalıklı sandviç, Salamibrötchen= Salamlı sandviç) gibi her türlü alternatif var. Neyse, ben gene 1 yuro 80 sente Pretzel'lerimi alıp ilerledim.

Mide ağrısı ve stresle geçen bir öğle molası öncesi, karnımın gurultusu yanımda oturan iş arkadaşıma kadar gelip, "Emre, artık sen bi kalk da git birşeyler ye!" diyene kadar benim birşey söylemeden içten içe ısrarcı olmam pek kolay olmadı açıkçası. Bilgisayarın iki saniye boş bırakılmaya gelmemesi gibi bir durum söz konusuydu keza. 10 dakikalık bir mola vererek gene aşağıya indim ve bir Salamibrötchen istedim, ki ofiste yiyecektim :) Bir yerde görmüştüm, "Lunch is the new holiday break!" (öğle yemeği artık sanki bir Tatil!) diye bir reklam vardı...öööylesine aklıma geldi işte söyleyeyim dedim :) Öğle yemeklerini bekleyen bizim gibi çark ezilenleri için ideal bir slogan sanırsam..

Öğle yemeği arası Almanca çalışması ve Salamibrötchen - Süt ile 45 dakikada halloldu. (Evet. süt.) içecek başka düzgün birşey yok çünkü :) Normal çay bitmiş, sabah ofise geldikten beri içtiğim şekersiz sütlü kahveden gına gelmişti, yeşil çay da içmek istemiyordum valla :)) Ofiste herkes yeşil çay içiyor, kahve makinası bir tek bana ve bir iş arkadaşıma çalışıyor 2 senedir sanki :) Ama sütle yenilen bu sandviçin tadı fena değil gerçekten...sütün mideyi şişirdiğinden ziyade sanki elinizi mideniz üstünde gezdirdikten sonraki o rahatlatıcı etkisinin içtikten sonra bünyede hissedildiğini bir yerlerde okumuştum, önceleri saçma gelmişti ama sonraları - şimdiye kadar da - bayağı bir süre kafamda yer etmiş bir bilimsel yorum.


Akşam ofis ve kurs sonrası eve dönerken markete uğradım ve kuşkonmaz aldım! :) Dün de bahsetmiştim, bu Kuşkonmaz, Almanlar tarafından manyak gibi tüketiliyor ve bulunması çok da zor bir sebze. Kalorisi az, hazırlanışı kolay ve kısa, yenildikten sonra da midede herhangi bir şişkinlik yapmaması, ve fakat buna rağmen midedeki o tokluk hissiyatı bir sonraki günlerde de kendisini yedirtmek için kafanızı fena yoruyor! :) Ancak yapılışını net olarak bilemediğimden ev sahibimden yardım istedim, o da bana takviye bir şişe beyaz şarap (ki şarap inanılmazdı!) ve domuz salamı vererek kuşkonmazın patates veya patates püresi ile yenilmesinin daha iyi olduğunu, eğer patates yenilecekse de tereyağın kulllanılmasının doğru olduğunu söyledi. "Tereyağ" kelimesinden sonra ev sahibimi dinlemeyip püre yapmaya karar verdim :) 



Kuşkonmaz, baş/uç kısmı yaklaşık bir baş parmağı büyüklüğünde bırakıldıktan sonra kalan taraf aşağıya dikey biçimde salatalık kesilir gibi kesiliyor. Yenilecek kadar kuşkonmaz (ben 3-4 tane koymuştum) bir akşam yemeği için ideal...Önceden kettle ile kaynatılan yarım litre su, içinde kuşkonmazların olduğu tencereye konuluyor ve tam 15 dakika sonra yemek hazır oluyor. Tabii bu esnada tabağın devamı (domuz salamı, püre, beyaz şarap) hazırlanıyor. Gerçekten inanılmaz lezzetli! Benim gibi sebze manyakları için çok ideal bir akşam yemeği :)

her ne kadar püreyi hazırlarken sadece kaynar su kullansam da,
yarın sporda o az yağlı domuz salamını bir şekilde yakmam gerekecek :)

Şu ana kadar hiç çay içmedim, herhalde birazdan bir tane patlatırım :)

Yarın ay yürüşünün zamanını artırarak çalışacağım.

Hafta hala bitmedi ya.....

Emre
Bremen | Almanya
22.05.2013 - 23:28
(bizimkiler tartı işini sanıyorum gelecek haftaki İstanbul gelişime hallediyor)